از امروز ، هرچه بنویسم صادقانه است

عاشقانه دوستت دارم  . . .

در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟

مثل آرامش بعد از یک غم ، مثل پیدا شدن یک لبخند

مثل بوی نم بعد از باران ، در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟

من به آن محتاجم !

می دانی … !؟ به رویت نیاوردم … !

از همان زمانی که جای ” تو ” به ” من ” گفتی : ” شما “

فهمیدم

پای ” او ” در میان است  . . .

تنهایی یعنی :

ذهنم پر از تو و خالی از دیگران است ، اما کنارم خالی از تو و پر از دیگران است !

به همون اندازه که ماهى دوست نداره برسه به خشکى دوست دارم . . .

گفت : دوستت دارم

هر چه گشتم مثل تو پیدا نشد

گفتم : خوب گشتی ؟

گفت : آره

گفتم : اگه دوستم داشتی نمی گشتی . . .

آرزو کن با من

که اگر خواست زمستان برود

گرمی  -دست - تو اما باشد

آرزو کن با من

“ما” ی ما ” من” نشود

سایه ات از سر  -تنهایی - من کم نشود . . .

به اندازه ی …..

بی خیال ….

تو فکر کن دوستت ندارم

من از پس اندازه گرفتنش بر نمی آیم !

به دلم نشستی ولی دو زانو ! معذب نباش T برو عقب قشنگ تکیه بده T پاهاتم دراز کن T این دل فقط جای توئه

بیستون کنده شد و عشق به جایی نرسید / دگر از تیشه ی فرهاد بدم می آید

جلوی بعضی از خاطره ها باید نوشت : آهسته یادآوری شوید ، خطر ریزش اشک

آدمی را دیدم با سایه ی خود درد و دل میکرد ! چه رنجی میکشد او وقتی هوا ابریست !

چه سخت است در جمع بودن ولی در گوشه ای تنها نشستن / به چشم دیگران چون کوه بودن ولی در خود به آرامی شکستن